Stoppen met roken 2 (15)

Afgelopen maandag alweer een struikelingetje gehad. Ik was bijzonder moe, en toen heb ik onderweg naar huis sigaretten gekocht en er een paar gerookt. De eerste was lekker, en de volgende waren vies.

Dat betekent dus dat ik die eerste in mijn gedachten moet overslaan. Dan denk ik er meteen aan dat ik roken niet lekker vind. Het klinkt misschien raar, en het is moeilijk uit te leggen, maar dat in gedachten overslaan lukt nog aardig ook.

Intussen ook weer bij de mevrouw van de stop-roken-poli geweest. Uiteraard vond ook zij het jammer dat ik weer was gestruikeld. Zij probeerde me zelfs aan het verstand te krijgen dat ook de eerste sigaret niet lekker is, maar maak dat de kat maar wijs. Helaas vind ik die eerste sigaret dus wel lekker. Maar nu sla ik die in gedachten dus over. En dan ben ik meteen bij de sigaretten die ik niet meer wil.

Stoppen met roken 2 (14)

Zo, we zijn weer een week verder. Gelukkig heb ik geen smerige sigaretten hoeven te roken. Alweer een goede manier van kijken, aangegeven door MjT.

Het gaat best goed. Af en toe is het nog steeds echt moeilijk. Ik denk dat het zielig-zijn element misschien wel de grootste rol speelt in het moeilijk maken. Natuurlijk is het niet zielig als ik geen sigaretten meer rook, maar dat is ook weer zoiets dat nog goed in mijn systeem moet komen.

Wat beter is deze keer, is dat ik communicatief blijf. Weinig nieuws op deze blog, maar verder wel blijven praten.

Het in hapjes opdelen werkt ook goed. Nog steeds zijn af en toe hapjes van een uur nodig, maar volgens mij wordt dat wel minder. Ik begin het steeds beter te redden met langere hapjes.

Stoppen met roken 2 (13)

Nou, daar ben ik weer goed stom geweest! Toch nog een keer gestruikeld. Een pakje sigaretten gekocht, en er een paar uit gerookt. De eerste sigaret ging nog wel, maar de derde - en laatste - was echt heel erg. Ik vond het onplezierig, had het land aan mezelf, vond het niet lekker, het was fysiek vervelend en het deed ook nog eens niks voor me. Behalve dan me nog meer gespannen maken dan ik al was. Ik was gewoonweg blij toen ik de laatste sigaret die ik heb gerookt uitmaakte en de rest van het pakje vernietigde.

Waarom doe ik dit mezelf aan? Gewoon stommigheid, denk ik. Natuurlijk, er zijn allerlei excuses te verzinnen: dat ik me heel erg gespannen voelde de laatste paar dagen; dat het heel moeilijke dagen waren voor wat betreft het niet roken; en ga zo maar door. Snijdt allemaal geen hout. Ik heb weer gerookt, en dat is gewoon goed stom. Ik was niet teruggetrokken, en niet chagerijnig. Ik bleef communiceren (hoewel daar op deze blog weinig van te zien is).

Ik bedacht ook dat ik me vroeger, fysiek gezien, steeds zo rottig heb gevoeld. En nog wel erger ook, want ik rookte één tot anderhalf pakje per dag. Heel goed om daar vanaf te zijn!

Het is niet leuk om zo'n stukje als dit te schrijven. Het is wel heel goed om het te doen!

Zoals de mevrouw van de stop-roken-poli al zei: kijk naar de toekomst, geeft jezelf een goeie schop omhoog. Dat ga ik nu weer doen. En nu blijven bedenken hoe vervelend het was om die paar sigaretten te roken en hoe blij ik was toen het achter de rug was.