Stoppen met roken 2 (15)

Afgelopen maandag alweer een struikelingetje gehad. Ik was bijzonder moe, en toen heb ik onderweg naar huis sigaretten gekocht en er een paar gerookt. De eerste was lekker, en de volgende waren vies.

Dat betekent dus dat ik die eerste in mijn gedachten moet overslaan. Dan denk ik er meteen aan dat ik roken niet lekker vind. Het klinkt misschien raar, en het is moeilijk uit te leggen, maar dat in gedachten overslaan lukt nog aardig ook.

Intussen ook weer bij de mevrouw van de stop-roken-poli geweest. Uiteraard vond ook zij het jammer dat ik weer was gestruikeld. Zij probeerde me zelfs aan het verstand te krijgen dat ook de eerste sigaret niet lekker is, maar maak dat de kat maar wijs. Helaas vind ik die eerste sigaret dus wel lekker. Maar nu sla ik die in gedachten dus over. En dan ben ik meteen bij de sigaretten die ik niet meer wil.

Stoppen met roken 2 (14)

Zo, we zijn weer een week verder. Gelukkig heb ik geen smerige sigaretten hoeven te roken. Alweer een goede manier van kijken, aangegeven door MjT.

Het gaat best goed. Af en toe is het nog steeds echt moeilijk. Ik denk dat het zielig-zijn element misschien wel de grootste rol speelt in het moeilijk maken. Natuurlijk is het niet zielig als ik geen sigaretten meer rook, maar dat is ook weer zoiets dat nog goed in mijn systeem moet komen.

Wat beter is deze keer, is dat ik communicatief blijf. Weinig nieuws op deze blog, maar verder wel blijven praten.

Het in hapjes opdelen werkt ook goed. Nog steeds zijn af en toe hapjes van een uur nodig, maar volgens mij wordt dat wel minder. Ik begin het steeds beter te redden met langere hapjes.

Stoppen met roken 2 (13)

Nou, daar ben ik weer goed stom geweest! Toch nog een keer gestruikeld. Een pakje sigaretten gekocht, en er een paar uit gerookt. De eerste sigaret ging nog wel, maar de derde - en laatste - was echt heel erg. Ik vond het onplezierig, had het land aan mezelf, vond het niet lekker, het was fysiek vervelend en het deed ook nog eens niks voor me. Behalve dan me nog meer gespannen maken dan ik al was. Ik was gewoonweg blij toen ik de laatste sigaret die ik heb gerookt uitmaakte en de rest van het pakje vernietigde.

Waarom doe ik dit mezelf aan? Gewoon stommigheid, denk ik. Natuurlijk, er zijn allerlei excuses te verzinnen: dat ik me heel erg gespannen voelde de laatste paar dagen; dat het heel moeilijke dagen waren voor wat betreft het niet roken; en ga zo maar door. Snijdt allemaal geen hout. Ik heb weer gerookt, en dat is gewoon goed stom. Ik was niet teruggetrokken, en niet chagerijnig. Ik bleef communiceren (hoewel daar op deze blog weinig van te zien is).

Ik bedacht ook dat ik me vroeger, fysiek gezien, steeds zo rottig heb gevoeld. En nog wel erger ook, want ik rookte één tot anderhalf pakje per dag. Heel goed om daar vanaf te zijn!

Het is niet leuk om zo'n stukje als dit te schrijven. Het is wel heel goed om het te doen!

Zoals de mevrouw van de stop-roken-poli al zei: kijk naar de toekomst, geeft jezelf een goeie schop omhoog. Dat ga ik nu weer doen. En nu blijven bedenken hoe vervelend het was om die paar sigaretten te roken en hoe blij ik was toen het achter de rug was.

Stoppen met roken 2 (12)

Er is weer een rookvrije week achter de rug. Het bekijken per dag werkt goed. En het goed vinden voor er drie weken om zijn ook. Af en toe bekijk ik het zelfs per uur, en als het een lastig uur was, dan vind ik het ook goed als ik dat uur door ben. Ik ben niet van plan om nog kortere tijden te nemen, en die uren, dat is ook maar af en toe.

Ja, wat ga ik doen als ik denk dat ik me weer ga terugtrekken, en als ik weer stil dreig te worden. Dat is een goeie vraag, MjT. Ik ben van plan om dan toch te blijven communiceren. Praten, online chatten, emailen, bloggen, alles. Het gevoel dat ik niet mag lachen ga ik proberen te negeren. Ik ga proberen om gewoon te blijven lachen, en om gewoon humor te blijven gebruiken. Ik kan mezelf vaak redelijk relativeren, en dat zou me daarbij wel eens kunnen helpen. Dat wordt niet makkelijk allemaal. Het eerste dat moet gebeuren is dat ik zelf onderken dat ik stil wordt en me terugtrek, of dat ik erop wordt gewezen. Als dat is gebeurd, dan kan ik ermee aan het werk.

Ik ga vol goede moed verder. Op het moment is het zelfs zo dat ik op één of andere manier een beetje lol in begin te krijgen in het niet-roken. Dat is ongehoord, en ik hoop dat dat doorzet!

Stoppen met roken 2 (11)

Het gaat goed! Nog rookvrij, en ik geef mezelf iedere avond een verbaal compliment. Mijn omgeving doet dat ook, en dat maakt het extra fijn als ik een rookvrije dag verder ben.

Ik ben op het moment niet teruggetrokken of stil. Er is op het moment gewoonweg niet zo heel veel te melden over het stoppen met roken. Maar wel dat het goed gaat!

Stoppen met roken 2 (10)

Zo, ik ben weer bij de mevrouw van de stop-roken-poli geweest. Goed gesprek gehad. Natuurlijk was ze teleurgesteld dat ik was gestruikeld afgelopen weekend. Ze had al een vaag vermoeden dat er iets zou kunnen zijn, want ze had al lang geen nieuwe entries op deze blog gezien.

Ze vond het goed dat ik het struikelen als struikelen zag, en niet als een mislukking. De mevrouw van de stop-roken-poli heeft ook aardig door hoe ik ben. Ze adviseerde me om het stoppen met roken per dag aan te pakken, en om niet te wachten met het goed vinden wat ik doe tot ik weer drie weken helemaal rookvrij ben. Dat laatste is inderdaad hoe ik dat tot nu toe deed. Ik moest eerst het vorige overtreffen voordat ik mezelf goed vond. Dat vorige was tenslotte wat ik al kon. Dat zou betekenen dat ik het die eerste drie weken niet goed vind van mezelf. Daardoor wordt de drempel wel erg hoog, en dus moeilijker te nemen.

Na het struikelen ben ik weer mooi rookvrij, en dat is goed. Nu ga ik mezelf elke rookvrije dag een compliment geven. Het eerdere idee was om dat te doen door op de rand van mijn bed, voor het slapengaan, mezelf letterlijk op de schouder te kloppen. Dat ga ik niet doen, want dan voel ik me erg belachelijk. Ik ga het wel gewoon hardop zeggen. Zoiets als "goed gedaan, weer een dag niet gerookt".

Al eerder had ik gezegd dat ik het idee heb dat ik er vrede mee heb dat ik niet meer rook. Dat is nog steeds zo. Ook dat gevoel is een compliment waard.

Ik ga er lekker mee verder, en volgende week weer naar de mevrouw van de stop-roken-poli. Dit keer niet twee weken tussen de afspraken!

Stoppen met roken 2 (9)

Deze is voor MjT (die al vaak heeft gereageerd op deze blog).

Ik vind het inderdaad heel erg moeilijk, MjT, maar of het voor mij nou echt moeilijker is dan het voor jou is geweest, dat weet ik niet. Of ik het moeilijker heb dan al die miljoenen die er al mee zijn gestopt? Ik denk het niet.

Je zegt dat je niet weet wat je moet zeggen, en daarna laat je zien dat dat eigenlijk niet klopt. Ik blijf je commentaren en reacties plezierig, nuttig, en to-the-point vinden. Ook al ben ik dan (weer) een keer gestruikeld, ik ga nu weer verder met stoppen. De dingen die je zegt (zoals dat je niet nog een keer door dat moeilijke process heen wilt) zijn prima bruikbaar voor mij. Geen garantie dat het nu wel lukt, maar je reacties geven me wel veel steun.

Ik heb ongeveer 30 jaar gerookt, dus dat is zo'n beetje even lang als jij. Jij vond stoppen heel erg moeilijk. Dat vind ik ook. De dingen die jij hebt meegemaakt, en zeker de dingen die jou hebben geholpen, zijn voor mij goed om te weten.

De laatste alinea van je reactie is mooi, vooral dat doorgaan met je leven.

Waarom heb je de laatste tijd "natuurlijk" wel weer vaker trek in een sigaret?

Dank je wel voor je reacties, je commentaren, en je steun. Ik hoop dat je me dat blijft geven.

Stoppen met roken 2 (8)

Is het toch weer misgegaan. Eergisteren en gisteren wat gerookt. Iedereen teleurgesteld. De drie weken die ik rookloos was waren wel een persoonlijk record. En toch werd het weer te moeilijk. Als ik niet rook ben ik toch anders dan als ik wel rook. Daar wil ik natuurlijk wel vanaf, van dat verschil. Als ik niet rook trek ik me op een gegeven moment helemaal terug in mezelf. En ik ga "pruilen" (bij gebrek aan een beter woord), en wordt negatief over zo ongeveer alles. Mijn gebruikelijke spraakwaterval wordt vervangen door een stiltewoestijn. Mijn gebruikelijke positieve kijk op alles wordt vervangen door een nagatieve. Lachen kan niet meer. En dat allemaal in een mate die er voor zorgt dat mijn omgeving het beschrijft als depressief zijn.

De eerste twee weken van de rookloze periode had ik geen last van dat effect. De laatste week wel. En dat werd steeds erger. Eergisteren barstte de bom, en nu is dat depressieve weer weg. De stiltewoestijn is weer veranderd in de spraakwaterval. De kijk is weer positief, en ik kan weer lachen.

Ik heb tijdens het weer roken erg goed opgelet wat nou het verschil is in hoe ik me voel en wat ik voel. Ik kan niet goed omschrijven wat het verschil precies is. Wat er in de buurt komt is, in enigzins onbeholpen bewoordingen, dat ik me niet "compleet" voel. Dat is het niet precies, maar ik kan het niet anders uitleggen. Wat er wel uit blijkt is, volgens mij, dat het idee dat ik niet rook nog niet helemaal in mijn systeem zit. Dat het nog niet echt genoeg is. Raar effect ook met dat lachen: ik sta ik mezelf niet meer toe om te lachen als ik in dat gat ben gevallen. Er valt niks meer te lachen als ik in dat gat zit. Als ik dan zover kom dat ik toch nog een lachje tevoorschijn tover, dan voelt dat heel raar. Alsof het niet goed is om te lachen.

Een verrassend effect bij het weer roken, was dat het niet echt meer werkt. Het was niet meer wat ik er van verwachtte. De eerdere keren dat ik weer begon te roken was het effect erg sterk. Bij de struikeling van afgelopen weekend was er niet echt veel effect. Zeker niet zoals de keren daarvoor. Dat geeft me toch het gevoel dat het allemaal wel goed kan komen, dat mijn lichaam er toch aan went om zonder nicotine te functioneren. De geest is een ander verhaal. Wat ik nu wel heb is het idee dat ik er vrede mee kan hebben dat ik niet meer rook. Dat idee leeft nu, vlak nadat ik weer ben gestopt en dan is het nog niet moeilijk. Dit idee is wel een verschil met eerdere keren. Toen was ik me helemaal niet bewust van dat gevoel.

Bij de afgelopen poging begon het depressief-zijn tijdens de derde week. Dat was een stuk later dan bij eerdere pogingen. Toen was het na een paar dagen al zo ver. Wat ik nu wil gaan proberen is de depressie voorkomen. Ik ga proberen me niet terug te trekken. Proberen juist te blijven communiceren, te blijven praten, open te blijven. En ik ga proberen het idee van er vrede mee hebben vast te houden. Ik weet dat er momenten komen dat ik er geen vrede mee ga hebben dat ik niet meer rook. Juist op die momenten wil ik blijven communiceren en open blijven staan. Samen met anderen kan ik daar misschien beter doorheen komen dan alleen. Het stoppen doe ik voor mezelf. Dat betekent niet dat ik er geen steun van anderen bij mag accepteren. Dus blijven kletsen met mijn omgeving, met mijn online vrienden, met iedereen.

Morgen naar de mevrouw van de stop-roken-poli. Die zal ook erg teleurgesteld zijn. Ik ga alles met haar doorspreken. Zij heeft vast nog een hoop goede ideeën over hoe hiermee om te gaan.

Stoppen met roken 2 (7)

Nog steeds gestopt. En nog steeds is het vreselijk moeilijk. De laatste paar dagen heb ik echt het idee dat ik zo langzamerhand gek aan het worden ben. Wat zo'n verslaving allemaal doet! Het is erg moeilijk om gewoon niet te blijven roken. Ik heb steeds het idee dat een kleine pauze in het stoppen me goed zal doen. Maar wel volgehouden, en dat is goed.

Voor mijn omgeving is het de laatste paar dagen een beetje moeilijker. Ik sluit me best wel af, en dat is niet makkelijk. Ik probeer wel om dat afsluiten zo weinig mogelijk te doen, maar dat lukt niet heel goed. Ik ben, naar mijn idee, niet onvriendelijk, maar leuk is toch echt anders.

Complimenten voor mijn omgeving, want ondanks dat moeilijke en minder leuke, houdt die omgeving het toch samen met mij vol.

Stoppen met roken 2 (6)

De mevrouw van de stop-roken-poli was tevreden, en ik zelf ook. Ik heb de blaasproef gedaan, en het lampje was helemaal groen. Dat betekent dat ik nicotinevrij ben.

Nu is dat al eerder het geval geweest, en ik heb eerder meegemaakt dat zo na een dag of 14 voor mij een moeilijke periode begint. Met de mevrouw van de stop-roken-poli heb ik afgesproken dat dat dit keer geen moeilijke periode gaat worden. In die tijd zit ik ook net op Texel, met zo'n 160 leuke mensen - mag ik hopen. Die mensen steunen me allemaal - mag ik ook al hopen-, dus dat moet gaan lukken. Dat weekend op Texel is iets waar ik erg naar uitkijk. En het weer wordt ook al goed!

Anyway, het gaat nu goed. Ik ben maar af en toe eens een beetje mopperig. Dat gebeurt iedereen wel eens, ook als er niet wordt gestopt met roken, dus dat is geen probleem.

Stoppen met roken 2 (5)

Nou, de eerste week zit erop. Het is nog steeds erg moeilijk, maar het gaat wel. Morgen naar de stop-roken-poli. Dan gaan we onder andere kijken hoeveel nicotine er nog in mijn bloed zit. Zou niet zo heel veel meer moeten zijn.

Ondanks dat het moeilijk is om niet te roken, is mijn humeur er veel beter op dan bij de vorige poging. Ik ben eigenlijk nauwelijks mopperig. Alleen maar zo af en toe, en dan ook niet heel lang.

In principe zou het lichamelijke afkickeffect zo ongeveer wel weg moeten zijn, intussen. En dan de geestelijke verslaving nog wegwerken. Zoals al is gebleken is dat nog niet zomaar één-twee-drie gebeurd bij mij.

Stoppen met roken 2 (4)

Dat dat stoppen zó moeilijk is! Het valt echt niet mee. Echte verslaving, echte ontwenningsverschijnselen. Vier dagen gestopt nu. Ik hoop dat de ontwenningsverschijnselen nu snel minder gaan worden.

De steun van mensen om me heen helpt echt. Het vertrouwen van Maartje doet me goed.

Stoppen met roken 2 (3)

Vandaag ben ik weer bij de mevrouw van de stop-roken-poli geweest. Het stoppen met roken gaat goed, en is heel moeilijk. Ze was er blij mee dat het goed gaat. En ondanks dat het moeilijk is toch volhouden! Niet meer de fout in gaan. Anders wordt het steeds moeilijker om de motivatie vast te houden. Nou, dat ga ik dan doen! Volgende week ga ik weer naar haar toe. Dan wordt er ook gekeken hoeveel nicotine er nog in mijn bloed zit en zo. Dat zou dan al heel veel minder moeten zijn. Misschien zelfs al wel helemaal weg. Als ik het goed heb onthouden, is de nicotine in ongeveer een week weg uit mijn lichaam. En dan zou het zeuren om nog een sigaret ook minder moeten zijn. Uiteraard blijft het zo dat het ook weg moet uit mijn geest, en gezien de eerdere ervaring is dat het moeilijkst bij mij.

Ik ga er vol goede moed verder tegenaan.

Stoppen met roken 2 (2)

Het gaat beter dan voorheen. Het valt nog niet mee, hoor, maar daar had ik ook niet op gerekend. Ik ben wel een klein beetje grumpy, maar zeker niet zoveel als bij de vorige stop.

Eerder vandaag heb ik de stop-roken mevrouw gebeld, en ook zij vond dat ik goed klonk, zo aan de telefoon. Beter dan bij de vorige stop. Morgen bij haar langs.

Ik ga er mee verder. Ik hoop dat het zo goed blijft gaan als nu.

Stoppen met roken 2

Zo, de eerste dag van de tweede poging zit er op. En eigenlijk ging het helemaal nog niet zo gek. Ik hoop dat mijn omgeving dat ook vindt. Ik vind zelfs dat ik vandaag een schouderklopje heb verdiend. Morgen de mevrouw van de stop-roken-poli bellen, om haar te vertellen hoe het allemaal gaat.

Nieuwe stop-poging (2)

Zo, de eerste voorbereidingsdag zit er op. Het huis gonst van dingen die klaar staan om gebruikt te worden zodra ik ben gestopt op 1 april. De stop-roken mevrouw raadde me aan om er voor te zorgen dat ik veel afleiding ga vinden, en daar wordt voor gezorgd. De gitaar staat klaar, de telefoon is geladen met leuke spelletjes, er staan dvd's klaar om afgespeeld te worden, boeken liggen klaar om gelezen te worden. Noem maar op.

Ook veel nagedacht over hoe dat nou zal zijn, als ik helemaal nooit meer zal roken.

Ik heb vandaag weinig gerookt, en dat is ook de bedoeling. Als ik nu erg veel ga roken, wordt het alleen maar moeilijker om aanstaande zondag te stoppen. Wel voldoende om de spanning van de vorige stop-poging en de verwarring (zie de vorige post op deze blog) weg te nemen.

Dank je wel voor je reacties, MjT!

Je bent trots met reden. Heel goed dat het je gelukt is!

En heel erg fijn dat je mij steunt bij mijn gevecht. Ook ik vind het erg moeilijk (zoals wel blijkt uit deze blog posts). Onderschat je steun niet. Die is voor mij erg veel worth (om je vraag over what it is worth te beantwoorden).

Ook bij ons is het zo dat de omgeving alleen boven rookt. Ik heb het idee dat het roken van de omgeving niet heel veel invloed zou moeten hebben, maar misschien onderschat ik dat wel.

Nieuwe stop-poging

De verwarring in mijn hoofd nam alleen maar toe. Ik was toch gestopt? En toch rookte ik? Maar wel gestopt? Het begon erg door elkaar te lopen. De focus was kwijt. Door het heen-en-weer gefladder was het gevoel gestopt te zijn verdwenen. Het echte stoppen met roken was er niet meer.

Ik had het idee dat het beter zou zijn om deze poging tot mislukking te verklaren, en binnen niet al te lange tijd met een compleet nieuwe poging te beginnen. De tijd tot die nieuwe poging kan ik dan gebruiken om alles weer op een rijtje te krijgen om zo de nieuwe poging maximale kans van slagen te geven.Tot de nieuwe stop-poging rook ik weer. Natuurlijk met zoveel mogelijk mate, maar wel zo dat ik de rust krijg om de volgende poging goed voor te bereiden.

De mevrouw van de stop-roken-poli was teleurgesteld dat deze poging niet was gelukt. Ze is het met het nieuwe plan eens. De nieuwe poging wordt vanaf het begin helemaal begeleid door de mevrouw van de stop-roken-poli. Dat betekent dat we nu de afspraak hebben gemaakt dat ik met ingang van 1 april niet meer rook. Op 2 april bel ik de stop-roken mevrouw, en op 3 april heb ik de volgende afspraak met haar.

In de tijd tot 1 april ga ik me goed voorbereiden. Bedenken dat ik vanaf 1 april nooit meer zal roken. Beseffen dat het een echt, definitief afscheid zal zijn. Me realiseren dat het niet zielig is dat ik niet meer zal roken. Dat ik niks zal missen. Dat ik niet een andere persoonlijkheid zal krijgen.

Op 1 april verloor Alva zijn Bril, en ook op 1 april verliest Marjo zijn sigaretten, en Marlboro een klant! En dat is geen grap!

Stoppen met roken (6)

Alweer een tijdje zonder roken, en toch weer de fout in gegaan. Gisteren en vandaag een beetje gerookt. Waarom nou? Daar heb ik veel over gedacht, en ik ben er nog niet helemaal uit. Ik heb het gevoel dat ik een niet-roker ben nog niet echt in mijn systeem zitten. Rationeel weet ik het wel. Nu het gevoel nog. Ik kom wel steeds dichter bij dat gevoel. Het stomme is dat ik er toch aan werk om na een tijd niet roken toch weer zover te komen dat ik die ene sigaret toch weer opsteek. Helemaal niet goed, en toch gebeurt het.

Rationeel heb ik alle argumenten om niet te roken goed op een rijtje. En toch word ik vreselijk mopperig en geïrriteerd als ik een tijd niet rook. En dat is iets dat ik dan weer gebruik om toch te gaan roken. En als ik dan rook, voel ik me bedonderd, en duidelijk minder lekker dan toen ik niet rookte. Waarom breng ik mezelf steeds weer zover dat ik toch die sigaret opsteek? Is het omdat ik het gevoel heb dat ik mezelf iets moet ontzeggen? Omdat ik mezelf zielig voel? Elementen van allebei, denk ik.

Roken had voor mij een sterke associatie met tijd om gezellig, ontspannen te kletsen. Tijd voor leuk sociaal contact. Tijd voor ontspanning. Op het werk mag nergens meer worden gerookt. De rookpauzes werden voor dat kletsen en ontspannen gebruikt. En nu moet ik in mijn systeem zien te krijgen dat dat ook zonder roken kan. Ik wéét dat dat kan. Nu nog dat gevoel echt integreren.

Om mezelf een beetje door de lastige periodes heen te slepen, heb ik wat spelletjes op mijn telefoon geïnstalleerd. Tot nu toe heb ik die spelletjes nog niet gebruikt. Ook al een teken dat het allemaal nog niet echt in mijn systeem zit. Dat moet echt gaan veranderen. Dat wil ik echt veranderen.

Nu rook ik weer niet meer. Ik heb het spelletjes-ding bij de hand. Ik ga proberen om echt te focussen op het idee dat ik een niet-roker ben.

Stoppen met roken (5)

En weer een dag overleefd zonder te roken. Het gaat steeds beter. Het lijkt er zowaar op dat de mevrouw van de stop-roken-poli weet waar ze het over heeft. Nog steeds best weel vaak erg veel zin in een sigaret. Ook nog vaak dat dat allesoverheersend in mijn gedachten is. Maar niet meer continu, en toch ook zeker minder hevig.

Het gaat dus de goede kant op. En het blijft ook moeilijk. Ik heb nu intussen wel het gevoel dat dat moeilijke wel weg zal gaan. Het zal even tijd vragen, maar het gaat nu lukken.

Ik ben ook weer wat makkelijker voor mijn omgeving. En toch ook wel ietsje voor mezelf.

Dit voelt als iets waarmee ik verder kan, dit voelt als iets waar ik vertrouwen in kan gaan krijgen, dit voelt goed.

Stoppen met roken (4)

Alweer een dag voorbij. En het blijft zo dat er niks akeligs gebeurt als ik niet rook. Volgens mijn omgeving komt zelfs mijn gevoel voor humor weer voorzichtig om de hoek kijken. En het is fijn om af en toe weer te kunnen lachen. Wie weet, misschien is het toch mogelijk, leven zonder roken.

Het gevoel van compleet gek worden is veel minder intussen. Bij vlagen is het nog steeds heel erg moeilijk, maar niet meer te vergelijken met gisteren en eergisteren.

De steunbetuigingen in de reacties op deze blog, de reacties via andere media, de gesprekken met andere mensen, die vind ik allemaal erg fijn om te krijgen. In de eerste week zonder roken was ik daar absoluut niet aan toe. Toen schreef ik ook nog niet in deze blog. Toen was het iets voor mij, voor mij alleen. Toen wilde ik geen steun. Ik ging het zelf te lijf. Ik was zelfs wat afkerig van steun, geloof ik. Dat is nu anders. Nu vind ik alle steun die ik krijg en kan krijgen fijn. En het helpt.

Ik begin zo langzamerhand ook weer aan andere dingen te denken - alleen maar tussen het denken aan niet roken door, hoor. Dat betekent dat er misschien ook andere onderwerpen aan bod gaan komen op deze blog. Ik zal ongetwijfeld terugkomen op het niet meer roken. Want dat is toch echt wel een grote belevenis voor mij. Maar ook komt er langzamerhand geloof ik weer een beetje ruimte voor andere dingen in mijn gedachte. Watch this space!

Stoppen met roken (3)

Vanmiddag naar de stop-roken-poli geweest. Ik had het idee dat ik compleet gek werd van het stoppen met roken. Het was allesbepalend in mijn gedachten, en dat is nou juist wat ik wil proberen te vermijden. Misschien probeer ik te hard, al heb ik zeker niet dat gevoel.

Bij de stop-roken-poli gepraat over hoe de afgelopen week ging, en de poli-medewerkster was trots op mij. Ikzelf niet, want ik vond dat het niet goed genoeg ging. Chagerijnig, mopperig, vervelend voor mijn omgeving en mezelf. En toch was zij trots! Ik heb het advies gekregen om wat minder negatief te zijn. Dat advies past me wel. Meestal ben ik helemaal niet negatief.

Na de afspraak heb ik een uurtje aan beweging gedaan. Daar had ik echt zin in. En het heeft me echt goed gedaan. Ik kan zowaar weer een beetje lachen! En dat is echt vooruitgang. De stop-roken-poli-medewerkster vertelde me ook dat ik het moeilijkste nu gehad heb. Dat gevoel begin ik zowaar zelf ook te krijgen. Dat gevoel vasthouden, en nooit meer roken. Dat is wat er nu gaat gebeuren!

Wat ook heel leuk is, is dat bewegen in mijn geval veel beter gaat als ik niet rook. Dat schijnt niet voor iedereen zo te zijn. Voor mij dus wel. Het gaat makkelijker, en ik raak (veel) minder snel buiten adem.

Stoppen met roken (2)

Nou, nog maar even over dat stoppen met roken. Dat is in deze tijd het overheersende thema in mijn gedachten. Het valt niet mee.

Het ergst is dat het lijkt alsof ik na een tijdje de motivatie kwijtraak. Dan heb ik eigenlijk het idee dat ik niet wil stoppen met roken. Terwijl ik dat dus wel wil. Dat zou ik ook meteen merken als ik een sigaret rookte. Dan zou ik meteen weer helemaal gemotiveerd zijn. Is een raar iets, gemotiveerd om te stoppen als ik rook, minder gemotiveerd als ik niet rook. Het lijkt bijna wel alsof ik gemotiveerd ben om hetgeen te doen dat ik op dat moment niet doe.

Alle redenen die in het boekje van de stop-roken-poli staan ken ik al. Ik denk dat ik zo ongeveer alle redenen wel ken die er zijn om te stoppen met roken - en dat zijn veel redenen. Het probleem is om die redenen om te zetten in gevoel. Om het in mijn systeem te krijgen. Niet alleen als dingen die ik weet, maar als dingen die ik voel.

Ik heb nog steeds niet het idee dat ik echt nooit meer zal roken. En dat is wel nodig om er echt mee gestopt te zijn, denk ik. Dat idee wil ik me op één of andere manier eigen maken. Het integreren in mijn leven.

Wat zijn nou de voordelen van roken? Dat komt zo ongeveer neer op dat het afkickgevoel, het gevoel van nicotine willen hebben, er niet is als je rookt. Verder zijn er eigenlijk geen voordelen. Als ik niet rook heb ik het idee dat roken me lekker smaakt. Dat is onzin, want zodra ik de eerste zou roken, weet ik meteen dat het niet lekker is. Ik heb alleen niet dat idee, en dat maakt het lastig.

Er zijn legio nadelen. Vooruit dan, toch een paar: Meer dan de helft van de mensen in de westerse wereld wil niet bij je in de buurt zijn als je rookt. Als je niet rookt ben je meer ontspannen. Er zijn heel veel plaatsen waar je niet mag/kunt roken (zelfs in de buitenlucht op de tochtige perrons van het Nederlandse en buitenlandse spoorwegennet).

En wat helemaal niet leuk is aan roken is het verslaafd zijn. Altijd zorgen dat er genoeg sigaretten in huis zijn. Sigaretten in elke jas/tas en noem maar op. Alles om er voor te zorgen dat ik zeker niet zonder kwam te zitten. Berekenen hoe lang de winkels dicht zijn, en bedenken of ik dat wel zal halen met de sigarettenvoorraad die ik in huis had. Hetzelfde verhaal met aanstekers. Bedenken waar ik sigaretten kon kopen als ik op reis ging.
Moeten roken om me lekker te voelen. Onzeker zijn over of ik het wel kan en wil, niet meer roken.

Dingen die apart zijn bij het stoppen met roken zijn dingen als het half high worden van het niet meer roken. Licht in mijn hoofd. Misschien door de extra zuurstof.
Slaperig worden, maar dan wel zoals bij een echte jet-lag. Slaperig op tijden dat ik anders niet slaperig ben. Op tijden waarop ik eigenlijk wil slapen, ben ik niet echt slaperig. Dat laatste begint al aardig weg te trekken, maar het eerste is er zeker wel.
Mopperig worden van het afkicken. Niet agressief. Meer in de richting van niet veel zeggen. Snel geïrriteerd ook. Ik kan op het moment vrij weinig hebben. Snel emotioneel.
En deze dingen geven toch wel te denken. Dat komt allemaal niet van het niet-roken. Dat komt allemaal door het roken dat ik heb gedaan!

Ik wil niet verslaafd zijn. Verslaafd zijn betekent toch dat sigaretten bepalen wanneer ze worden gerookt, en niet ik. Het betekent dat een deel van mijn doen en laten, een deel van mijn denken, wordt geregeerd door sigaretten, en niet door mezelf.

En dan nog blijft het hartstikke moeilijk voor me om ermee op te houden, en om het idee te blijven houden dat ik echt niet meer rook en nooit meer zal roken. Het idee van niet meer roken is voor mij nog steeds overweldigend.

Stoppen met roken

Nou. Zo. Tjonge. Het is er dan toch van gekomen. Ik ben gestopt met roken. En dat valt nog helemaal niet mee. Pasgeleden was ik 14 dagen gestopt, en toen weer begonnen. Weekje gerookt, en toen naar de stop-roken-poli geweest. Net voordat ik naar de stop-roken-poli ging, heb ik mijn laatste sigaret nog gerookt. Het mocht toen nog even.

Na de 14 dagen die ik was gestopt, heb ik niet meer op de geijkte plekken gerookt. Alleen nog maar in de rookkamer - lokaal bekend als het rookhol. Dus niet meer meteen 's ochtends voor ik mijn bed uit kom, niet meer in de auto, niet meer tijdens het telefoneren, niet meer op de heen- en terugweg bij het boodschappen doen, niet meer tijdens het tv- of dvd-kijken. Alleen in het rookhol. En tijdens het roken deed ik absoluut niks anders. Een heleboel gewoontes waren dus weg. En daar had ik helemaal geen last van. Die waren gewoon verdwenen en dat is een grote stap in de goede richting.

En nu rook ik dus echt niet meer. Vanaf dinsdag 13 maart 2007, kwart voor twee. Van stoppen met roken wordt ik behoorlijk grumpy. En 14 maart was ook nog eens een spannende dag met andere dingen dan stoppen met roken. En die spannende dag ben ik zonder kleerscheuren doorgekomen! Dat is goed, want nu weet ik dat dat dus echt kan!

Op 15 maart was ik ronduit vervelend. Voor mezelf en mijn omgeving. Ook nog eens lekker emotioneel erbij, dus iedereen kon zijn lol op. Gisteren ging het ietsje beter. Tenminste, dat dacht ik zelf. Voor mijn omgeving was de verbetering niet waarneembaar. Dat was dus nog een grumpy dag.

En vandaag ging het bijna mis. Maar niet helemaal. Hoewel, dat ligt eraan hoe je het bekijkt. Vandaag kwam ik ergens waar me na een goed afgesloten iets een sigaret werd aangeboden. Ik stak hem op, en na twee trekjes dacht ik, hé, ik rook toch niet? En toen heb ik die sigaret uitgemaakt. En daar was ik toch wel apentrots op!

Nog een andere ontdekking gedaan vandaag: Ik kan in de file staan zonder te roken. En dat gaat goed. Er gebeurde niks ergs toen ik dat deed. En ik voelde me er niet rot bij of zo.

Het gaat sowieso al een stuk beter vandaag dan de paar dagen hiervoor. Toch wel ietsje minder grumpy. En nu merkt mijn omgeving het ook. Iedereen toch wel weer wat blijer.

De beste tip van de stop-roken-poli is dat zodra ik aan roken ga denken, ik die gedachte kan neutraliseren door te bedenken dat ik niet rook. Dus waar is dat roken dan goed voor? Dat werkt nog ook. Ik bedenk nu toch wel vaak dat ik een niet-roker ben. Dat voelt goed. Ook het niet meer hóéven roken voelt goed.