Nou. Zo. Tjonge. Het is er dan toch van gekomen. Ik ben gestopt met roken. En dat valt nog helemaal niet mee. Pasgeleden was ik 14 dagen gestopt, en toen weer begonnen. Weekje gerookt, en toen naar de stop-roken-poli geweest. Net voordat ik naar de stop-roken-poli ging, heb ik mijn laatste sigaret nog gerookt. Het mocht toen nog even.
Na de 14 dagen die ik was gestopt, heb ik niet meer op de geijkte plekken gerookt. Alleen nog maar in de rookkamer - lokaal bekend als het rookhol. Dus niet meer meteen 's ochtends voor ik mijn bed uit kom, niet meer in de auto, niet meer tijdens het telefoneren, niet meer op de heen- en terugweg bij het boodschappen doen, niet meer tijdens het tv- of dvd-kijken. Alleen in het rookhol. En tijdens het roken deed ik absoluut niks anders. Een heleboel gewoontes waren dus weg. En daar had ik helemaal geen last van. Die waren gewoon verdwenen en dat is een grote stap in de goede richting.
En nu rook ik dus echt niet meer. Vanaf dinsdag 13 maart 2007, kwart voor twee. Van stoppen met roken wordt ik behoorlijk grumpy. En 14 maart was ook nog eens een spannende dag met andere dingen dan stoppen met roken. En die spannende dag ben ik zonder kleerscheuren doorgekomen! Dat is goed, want nu weet ik dat dat dus echt kan!
Op 15 maart was ik ronduit vervelend. Voor mezelf en mijn omgeving. Ook nog eens lekker emotioneel erbij, dus iedereen kon zijn lol op. Gisteren ging het ietsje beter. Tenminste, dat dacht ik zelf. Voor mijn omgeving was de verbetering niet waarneembaar. Dat was dus nog een grumpy dag.
En vandaag ging het bijna mis. Maar niet helemaal. Hoewel, dat ligt eraan hoe je het bekijkt. Vandaag kwam ik ergens waar me na een goed afgesloten iets een sigaret werd aangeboden. Ik stak hem op, en na twee trekjes dacht ik, hé, ik rook toch niet? En toen heb ik die sigaret uitgemaakt. En daar was ik toch wel apentrots op!
Nog een andere ontdekking gedaan vandaag: Ik kan in de file staan zonder te roken. En dat gaat goed. Er gebeurde niks ergs toen ik dat deed. En ik voelde me er niet rot bij of zo.
Het gaat sowieso al een stuk beter vandaag dan de paar dagen hiervoor. Toch wel ietsje minder grumpy. En nu merkt mijn omgeving het ook. Iedereen toch wel weer wat blijer.
De beste tip van de stop-roken-poli is dat zodra ik aan roken ga denken, ik die gedachte kan neutraliseren door te bedenken dat ik niet rook. Dus waar is dat roken dan goed voor? Dat werkt nog ook. Ik bedenk nu toch wel vaak dat ik een niet-roker ben. Dat voelt goed. Ook het niet meer hóéven roken voelt goed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten