Alweer een tijdje zonder roken, en toch weer de fout in gegaan. Gisteren en vandaag een beetje gerookt. Waarom nou? Daar heb ik veel over gedacht, en ik ben er nog niet helemaal uit. Ik heb het gevoel dat ik een niet-roker ben nog niet echt in mijn systeem zitten. Rationeel weet ik het wel. Nu het gevoel nog. Ik kom wel steeds dichter bij dat gevoel. Het stomme is dat ik er toch aan werk om na een tijd niet roken toch weer zover te komen dat ik die ene sigaret toch weer opsteek. Helemaal niet goed, en toch gebeurt het.
Rationeel heb ik alle argumenten om niet te roken goed op een rijtje. En toch word ik vreselijk mopperig en geïrriteerd als ik een tijd niet rook. En dat is iets dat ik dan weer gebruik om toch te gaan roken. En als ik dan rook, voel ik me bedonderd, en duidelijk minder lekker dan toen ik niet rookte. Waarom breng ik mezelf steeds weer zover dat ik toch die sigaret opsteek? Is het omdat ik het gevoel heb dat ik mezelf iets moet ontzeggen? Omdat ik mezelf zielig voel? Elementen van allebei, denk ik.
Roken had voor mij een sterke associatie met tijd om gezellig, ontspannen te kletsen. Tijd voor leuk sociaal contact. Tijd voor ontspanning. Op het werk mag nergens meer worden gerookt. De rookpauzes werden voor dat kletsen en ontspannen gebruikt. En nu moet ik in mijn systeem zien te krijgen dat dat ook zonder roken kan. Ik wéét dat dat kan. Nu nog dat gevoel echt integreren.
Om mezelf een beetje door de lastige periodes heen te slepen, heb ik wat spelletjes op mijn telefoon geïnstalleerd. Tot nu toe heb ik die spelletjes nog niet gebruikt. Ook al een teken dat het allemaal nog niet echt in mijn systeem zit. Dat moet echt gaan veranderen. Dat wil ik echt veranderen.
Nu rook ik weer niet meer. Ik heb het spelletjes-ding bij de hand. Ik ga proberen om echt te focussen op het idee dat ik een niet-roker ben.
Rationeel heb ik alle argumenten om niet te roken goed op een rijtje. En toch word ik vreselijk mopperig en geïrriteerd als ik een tijd niet rook. En dat is iets dat ik dan weer gebruik om toch te gaan roken. En als ik dan rook, voel ik me bedonderd, en duidelijk minder lekker dan toen ik niet rookte. Waarom breng ik mezelf steeds weer zover dat ik toch die sigaret opsteek? Is het omdat ik het gevoel heb dat ik mezelf iets moet ontzeggen? Omdat ik mezelf zielig voel? Elementen van allebei, denk ik.
Roken had voor mij een sterke associatie met tijd om gezellig, ontspannen te kletsen. Tijd voor leuk sociaal contact. Tijd voor ontspanning. Op het werk mag nergens meer worden gerookt. De rookpauzes werden voor dat kletsen en ontspannen gebruikt. En nu moet ik in mijn systeem zien te krijgen dat dat ook zonder roken kan. Ik wéét dat dat kan. Nu nog dat gevoel echt integreren.
Om mezelf een beetje door de lastige periodes heen te slepen, heb ik wat spelletjes op mijn telefoon geïnstalleerd. Tot nu toe heb ik die spelletjes nog niet gebruikt. Ook al een teken dat het allemaal nog niet echt in mijn systeem zit. Dat moet echt gaan veranderen. Dat wil ik echt veranderen.
Nu rook ik weer niet meer. Ik heb het spelletjes-ding bij de hand. Ik ga proberen om echt te focussen op het idee dat ik een niet-roker ben.
4 opmerkingen:
He gèt. Hoe komt dat zo beschikbaar dan?
Biets je van rokende voorbijgangers op straat? Buksjek? Spreek je mensen aan die op terrasjes zitten te roken? Ga je koffie drinken bij de buurvrouw omdat die rookt?
MjT
Ha! Ik bietste op dat moment in mijn omgeving. En als er in de omgeving niks zou zijn geweest, zou ik in de auto zijn gesprongen om naar het benzinestation te rijden. Het is allemaal heel bewust. Op zo'n moment heb ik echt al besloten dat ik een sigaret ga roken. Ik ben dan eigenlijk al te laat. De beschikbaarheid is dan altijd makkelijk te regelen.
Als ik het van beschikbaarheid laat afhangen, dan lukt stoppen nooit.
En nu rook in natuurlijk niet meer!
Roken op het werk, dat ken ik. Gezellig he? Zeker als je er voor naar buiten moet, omdat het binnen niet mag.
Sommige dingen komen nooit terug. Ik heb nog wel geprobeerd om mee te gaan met een flesje water, maar dat was toch anders.
Het gevoel van eindelijk met z'n allen naar het rookhok kunnen gaan en opsteken, na een taaie vergadering of een grote klus, was ongeëvenaard. Heel gezellig. Rokers zijn vaak de leukste mensen. Ex-rokers dus ook :-).
MjT
Dat is een mooie opsteker, MjT :-)
Ik ga er dan vanuit dat ex-rokers ook op feestjes het gezelligste gropeje kunnen zijn waar iedereen bij wil gaan staan, ook al is dat buiten in de ijzige kou of in een keuken met ongezellig tl-licht.
Een reactie posten